Beschrijving: La morte civile: geregisseerd door Ubaldo Maria Del Colle. Met Adriana Costamagna, Dillo Lombardi, Arturo Garzes, Mario Roncoroni. Geen obstakel kan Rosalie's liefde voor de kunstenaar Corrado in de weg staan. Ondanks de tegenstand van haar familie, vooral die van haar broer. Rosalie trouwt met de man van wie ze houdt. Hun dagen zijn één lang gedicht over liefde en geluk. Ze worden verder gezegend door de geboorte van hun dochter, Ada. Corrado werkt gestaag. Alonzo, die de beledigende inbreuk van de vreemdeling in hun familie kwalijk neemt, besluit Rosalie en Ada uit de handen van de gehate zwager te rukken, maar Corrado, gewaarschuwd door de oude bediende, die Rosalie eerder bij haar had geholpen. vlucht, blijft thuis om de ontwikkelingen af ​​te wachten. Alonzo toont zich al snel boos en beledigend. De kunstenaar houdt zichzelf in, maar zijn gewelddadige karakter kan die stortvloed van bedreigingen en misbruik niet lang verdragen; het gevecht in het donker is even plotseling als verschrikkelijk. Plotseling trekt Corrado zich doodsbang terug; hij heeft zijn vijand gedood. Hij rent weg als een gek, zijn gezicht verstopt en zijn handen besmeurd met bloed; hij valt in de handen van gendarmes, die hem arresteren. Omdat hij zichzelf niet kan verdedigen, wordt hij veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf. Rosalie wordt gereduceerd tot de meest verschrikkelijke ellende en is niet in staat de medicijnen te kopen die zo nodig zijn voor haar zieke kind. Dr. Palmieri, een goede en genereuze man, komt haar te hulp en vraagt ​​haar zijn huis te delen. Ada zal in zijn huis opgroeien, en hij zal zich dus verbeelden dat hij zijn dochter Emma heeft teruggevonden. Palmieri zal haar vader zijn en Rosalie zal haar heilige naam van moeder opgeven, zodat Ada het ongelukkige lot van haar vader altijd kan negeren. Corrado slijt zijn jaren in de gevangenis, zowel lichamelijk als geestelijk moe. Op een dag krijgt hij visioenen van zijn gelukkige dagen, en zijn hart wordt verscheurd. Hij heeft nu maar één doel voor ogen: ontsnappen. Hij slaagt. Haveloos en uitgehongerd dwaalt hij door bossen, vlakten en zijwegen, altijd ondersteund door de gedachte aan zijn vrouw en dochter. Vermomd in kleding die hem vriendelijk is gegeven door een boer, arriveert hij in zijn geboorteland. Diep ontroerd knielt hij op de drempel van de dorpskerk en bidt; hij, die nooit heeft gebeden. Hij gaat de pastorie binnen, waar hij wordt begroet door de priester en een van zijn voormalige vrienden. Met grote vreugde verneemt hij dat zijn vrouw en dochter in het dorp wonen; Ada is in dat huis daarginds. Corrado belt de dokter. Rosalie is erg bezorgd en bang en bevindt zich in de aanwezigheid van de vader van haar kind. Wat gaat er gebeuren? Rosalie smeekt Corrado om te zwijgen, maar laatstgenoemde heeft zijn "mooie kleintje" gezien, die denkt dat ze de dochter van de dokter is. Hij heeft zijn Ada gezien; hij wil haar. De dokter, een menselijk en liefdevol wezen, probeert Corrado van zijn plannen te weerhouden en wijst hem erop dat hij 'burgerlijk dood' is. Hij is uit de gevangenis ontsnapt; hij wordt gezocht. Hoe zit het met zijn dochter? Niets kan Corrado ontroeren, zelfs Rosalie's pijnlijke bekentenis van het offer dat ze heeft gebracht niet. Corrado moet zijn Ada hebben, "Heel goed!" roept Palmieri uit, 'uw dochter zal het leren en beslissen.' Bang en bevend bij het horen van die openbaring, zoekt Ada een toevluchtsoord in de armen van degene van wie ze altijd heeft gedacht dat het haar vader was en van wie ze zo teder houdt. Nee, die man kan niet haar vader zijn. Aan alles is een einde gekomen voor Corrado. Zijn hart, beroofd van zijn levengevende element, klopt nauwelijks. Hij begrijpt dat een allergrootste offer onontkoombaar noodzakelijk is, en terwijl Ada, die dichtbij is gekomen, voor hem bidt, kust hij liefdevol haar haar en slikt hij een giftige pellet door. Het einde is nabij; zijn leven ebt weg, hij glimlacht. Hij verenigt de handen van Rosalie en die van de dokter boven het hoofd van het onschuldige meisje en mompelt: 'Heb elkaar lief; wees blij en waak over haar.' Hij sterft in vrede. Zijn dochter heeft hem 'Vader, mijn vader' genoemd!"